21) Tekrir (Yineleme)

Sözün etkisini güçlendirmek amacıyla, anlamın yoğunlaştığı sözcük ya da sözcük öbeğini art arda yinelemektedir.

Örnek:

Beni bende demen, ben değilim,

22) Rücu (Geriye Dönüş)

Bir düşünceyi daha güçlü anlatmak için, söylenen sözden döner gibi davranmaya rücu denir.

Örnek:

Ol mihr ü mâh-rûyum bir serv-kâmet ancak

Şair ilk mısrada sevgilisinin boyunu önce “serv”e benzetmiş; ikinci mısrada “yok yok” sözüyle bu düşüncesinden tamamen dönerek onun boyunu “kıyâmet” ile nitelemiştir.

23) İrsal-ı Mesel

Söylenen bir düşünceyi inandırıcı kılmak ve pekiştirmek amacıyla söze bir atasözü ya da özdeyiş katmaya irsal-i mesel denir.

Örnek:

Balık baştan kokar bunu bilmemek

24) Cinas (Sesteşlik)

Yazılışları aynı, anlamları farklı sözcüklerin bir arada kullanılmasıdır.

Örnek:

Niçin kondun a bülbül kapımdaki asmaya

Dizelerinde ‘’asma’’ sözcüğü hem eylem hem bitki türü olarak kullanılmıştır.

25) Seci (İç Uyak)

Düzyazıda, cümle içinde yapılan uyağa denir.

Örnek: İlâhi, kabul senden, ret senden; şifa senden, dert senden. İlâhi, iman verdin, daim eyle; ihsan verdin, kaim eyle.

26) İştikak (Türetme)

Aynı kökten türeyen sözcükleri bir arada kullanmaya iştikak denir.

Örnek:

Karşısında nice erbâb-ı denaât titrer

27) Akis (Yansıma)

Bir mısra içinde anlamlı bir ifadenin ters çevrilip, yine anlamlı bir ifadeye dönüştürülerek yerleştirilmesiyle yapılan sanattır.

Örnek:

Didem ruhunu gözler, gözler ruhunu didem,

28) Lebdeğmez

Dudak sessizlerini ( b, f, m, p, v) kullanmadan şiir yazma sanatıdır

Örnek:

Nice yıldır dil gireli zarına canan senin

Cana tek can asılıdır darına canan senin

Âşıkın daldan atarak yardaki aşnasın sen